கையிலே அக்காவின் குழந்தையின் பேபி ஒயில் போத்தலை எடுத்தபடியே தனது அறைக்குள்ளே நுழைந்தாள் சுந்தரி. அதை மேசையிலே வைத்தபடியே தனது கதவுக்கு தாள்பாள் போட்டுவிட்டு தனது ஜன்னலையும் சாத்தினாள் அவள்.

அன்று தான் என் சின்ன வீட்டுக்கு ஒரு இரண்டு மூன்று வாரம் கழித்துச் சென்றேன். அங்கே அவள் பாதி ஏக்கத்தோடும் பாதி கோபத்தோடும் காத்துக் கொண்டிருந்தாள். எல்லாம் ஒரு ஆயிரம் ரூபா

டெலிபோன் மணி அடித்தது. “ஹலோ, சீதா பேசறேன், உங்களுக்கு யாரு வேணும்?” என்றதும், மறுமுனையில் “ஹேய் சீதா, நான்தாண்டி கீதா பேசறேன். சாயங்காலம் கல்யாணத்துக்குப் போகணும், வீட்டில் யாருமே ல்லை, அதான்

ஒரு நாள் சாயந்திரம் ஐந்து மணிக்கு “என்ன நல்லா ரெஸ்ட் எடுத்தியா?”என்று கேட்டவாரே அத்தை வீட்டுக்குள் நுழைந்தாள். நான் அப்போது டிவி பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன். “போர் அடிச்சிருச்சா, இரு காப்பிக்கொண்டுவரேன்” என்று சமையலறைக்குள்

அவனது இதழ்கள் இமய மலைகள் போன்றிருந்த அந்த இரு முலைகளையும் மேய்ந்து விட்ட பிறகு மெல்ல மெல்ல அதன் சிகரத்தைச் சுவைக்க முற்பட்டன. அகிலாவிடமிருந்து பால்குடிக்க முனைந்தன. பேரீச்சம் பழம் போல

சங்கருக்கும் அன்று காலைதான் திருமணமானது. அகிலா நல்ல அழகான படித்த பெண். சங்கருக்கும் நல்ல வேலையும் சம்பளமும் இருந்தது. திருமண நேரம் நெருங்க நெருங்க இருவருக்கும் மனம் படக் படக் என்று

ஹலோ என் பெயர் ஆகாஷ். நான் கனடாவுக்கு வர முதல் சென்னையில் என் அத்தை (அப்பாவின் கடைசித் தங்கை) வீட்டில் இருந்தேன். அப்போது எனக்கு 17 வயது இருக்கும். என் அப்பாவுக்கு