விக்ரம் தேவியின் அருகில் படுத்து, அவளது உடல் சூட்டை உணர்ந்தபடி மெதுவாக தலைமுடியை வருடிக்கொண்டிருந்தான். அந்த இரவின் அடையாளமாக அவள் உடலில் அவன் ஸ்பரிசத்தின் தடம் தெளிவாக தெரிந்தது. தேவியின் மூச்சு மெதுவாக சீராகி, அவன் மார்பில் சாய்ந்தாள்.
ஏதோ ஒன்று – 3
“விக்ரம்…” அவள் மெதுவாக அழைத்தாள்.
“என்ன, தேவி?”
அவள் தன் கண்களை சிறிது நேரம் மூடிக்கொண்டு, மறுபடியும் திறந்தாள். “நீ ஏன் என்னை இப்படியெல்லாம் நேசிக்கிறாய்?”
விக்ரம் அவளது கையை தன் உள்ளங்கையில் பிடித்தான். “இதுக்கு காரணம் தேவைதான் தேவியா? நீயே காரணம்.”
தேவி மெதுவாக சிரித்தாள், ஆனால் அந்த சிரிப்புக்குள் ஏதோ ஆழமான உணர்ச்சி இருந்தது.
“நான் இதுவரை திருமணம் செய்து கொள்ளாததும், இன்னும்… கன்னியாக இருந்ததும் உனக்கு தெரியுமா?”
விக்ரம் கவனமாக அவள் முகத்தை பார்த்தான். “ஏன், தேவி?”
அவள் சற்று நேரம் மௌனமாக இருந்தாள். பிறகு, மெதுவாக சொன்னாள். “நான் காதலித்தேன், விக்ரம். ஆனால், அந்த காதல் எதிர்பார்த்த மாதிரி முன்னேறவில்லை. என் குடும்பத்திற்காக பல சமயங்களில் என் உணர்வுகளை ஒதுக்கிவிட்டேன். என் வாழ்க்கையில் எப்போதும் ஒரு கட்டுப்பாடு இருந்தது. ஆனாலும், எந்தத் தவறும் செய்யாமல் என் வாழ்க்கையை இப்படி பாதுகாத்து வந்தேன். ஆனால் இப்போது… நீயாக இருக்கிறாய்.”
விக்ரம் அவளது கையை நெருக்கமாக பிடித்தான். “நீ தவறு நினைக்க வேண்டாம். நீயும், உன் வாழ்க்கையும், உன் முடிவுகளும், எல்லாமே அழகானவை.”
அவள் மெதுவாக சிரித்தாள். “நீ சொன்னதுதான் நிஜமா, விக்ரம்?”
“சும்மா.” அவன் அவளது கன்னத்தில் முத்தமிட்டான்.
தேவி அவன் மார்பில் முகத்தை புதைத்து, “நீ என்னை முழுமையாக கொண்டுவிட்டாய், விக்ரம். ஆனால் இது ஏதோ தவறாக உணரவில்லை. நான் இதற்காகத்தான் காத்திருந்தேனோ?” என்று சொன்னாள்.
விக்ரம் அவளது தோள்களை மெதுவாக தடவினான். “நீ என் தேவியே. இந்த நிமிஷம் முழுவதும் உன்னுடையது.”
அவள் அவனை பிடித்து இறுக கட்டிப்பிடித்தாள். இருவரும் மீண்டும் அந்த உணர்வில் மூழ்கினர்.
அந்த இரவில், சங்கீதா அறையில் சும்மா படுத்திருந்தாள். ஆனால் அவள் மனசு அமைதியாக இல்லை. இரண்டு நாட்களுக்கு முன்பு விக்ரம் அவளுடன் இருந்தான். அவளது முதல் ஆள் அவன். ஆனால் இப்போது அவன் தேவியுடன்.
“இது நியாயமா? அவன் என்னையும் நேசிக்கிறான், தேவியையும் நேசிக்கிறான்… ஆனா, எனக்கு மட்டும் ஏன் இந்த வலியா இருக்கிறது?”
அவள் உடல்முழுவதும் பதட்டமாக இருந்தது. அவன் உதடுகள், அவன் தொடுதல்கள், அவன் இறுக்கமான கட்டுபிடிப்பு—எல்லாம் நினைவில் வந்து, அவள் மெதுவாக கண்களை மூடிக்கொண்டாள்.
“விக்ரம்… நீ என்னை உண்மையிலேயே நேசிக்கிறாயா? இல்லையென்றால், நான் எதற்கு இப்படியா உணர்கிறேன்?”
அவள் அறையை விட்டு வெளியே வந்து, ஓடியில் அமர்ந்து இருந்தாள். இரவின் அமைதியில் மனது மிகவும் பதற்றமாக இருந்தது. தேவியுடன் அவன் காதலாக இருக்கும் நினைவு அவளை ஒன்றுகூட முடியாத அளவிற்கு வருத்தமூட்டியது.
விக்ரம் கண்களை திறந்தபோது, தேவியின் உடல் இன்னும் அவன் அருகில்தான் இருந்தது. அவன் மெதுவாக அவளை அழைத்தான், “தேவி…”
அவள் கண்களை திறந்து, மெதுவாக சிரித்தாள். “காலை வணக்கம், காதலனே.”
விக்ரம் அவள் முகத்தில் விரலால் வருடினான். “நீ இப்படி சொல்லும் போது, மனது ரொம்ப சந்தோஷமாக இருக்கிறது.”
அவள் அவனது முகத்தை பார்த்து, “நீ என்னிடம் மட்டும் இருப்பாய், இல்லையா?” என்று கேட்டாள்.
விக்ரம் பதில் சொல்ல விரும்பிய நேரத்தில், சங்கீதா அறையில் நின்று கொண்டிருந்ததை கவனிக்கவில்லை. அவள் முகத்தில் இருந்த கோபம், ஏமாற்றம்—அதை பார்த்தவுடன் விக்ரம் மௌனமாகிவிட்டான்.
“விக்ரம்…” அவள் குரலில் ஏதோ வலியும் இருந்தது. “நீ என்னை மறந்துவிட்டாயா?”
தேவி சங்கீதாவை பார்த்துவிட்டு, விக்ரத்தின் முகத்தை பார்த்தாள்.
“இது நியாயமா?” சங்கீதாவின் குரல் சற்றே நடுங்கியது.
விக்ரம் அவளிடம் வர, சங்கீதா பின்னே நகர்ந்தாள். “நீ தேவியோடு இருக்கலாம். ஆனா, நான்… உன்னை எப்படி மறக்கிறேன்?”
விக்ரம் மெதுவாக சங்கீதாவின் அருகே சென்றான். “நான் உன்னை மறந்துவிடலையே. நீயும் முக்கியமானவள்தான். நீ என் முதல் காதல்.”
அவளது கண்களில் கண்ணீர் பொங்கியது. தேவியும் அருகில் வந்தாள். “சங்கீதா… நீயும் அவனை நேசிக்கிறாய், இல்லையா?”
அவள் மெதுவாக தலையசைத்தாள். “ஆமாம்…”
விக்ரம் இருவரையும் பார்த்து, “நான் உங்களை இருவரையும் நேசிக்கிறேன். நீங்கள் இருவரும் எனக்கு முக்கியமானவர்கள்.”
சங்கீதா மெதுவாக தேவியின் கையை பிடித்தாள். “நமக்கு இவன் ஒன்றாக இருக்கிறான். நாம் இருவரும் இவனுடன் இருக்கலாமா?”
தேவியும் ஒரு கணம் யோசித்தாள். பிறகு, விக்ரத்தின் கையை பிடித்து, “நம் காதல் ஒரே திசையில் இருக்கிறது என்றால், ஏன் இல்லை?”விக்ரம் இவைகளை பார்ப்பதற்குள் இருவரும் அவனை தழுவினர்.
இப்போது விக்ரம் மெதுவாக சங்கீதா மற்றும் தேவியை கட்டிலனை த்து கொண்டு மெதுவாக அவளின் இரு முலைசகளை அவளின நைட்டியுடன் சேர்த்து பிசைய ஆரபித்தேன் நாங்கள் செய்வதை பார்த்து கொண்டே தேவி அவளின புடையில் விரலை விட்டு குடைந்து கொண்டு அவளின முலைகளை பிசைய ஆரம்பித்தால்.
விக்ரம் மெதுவாக சங்கிதாவின் நைட்டிக்குள் கையை விட்டு அவளின் புண்டையை விரித்து என் விரலை விட்டு குடைய ஆரம்பித்தான். அவள் ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்… ஆ ஆஆ டேய் என்னடா இப்படி என்னை படுடுத்துர என்று கத்த ஆரம்பித்தால். இப்போது சங்கீதாவை தேவியின் அருகில் படுக்க வைத்தான் தேவி ஏற்க்கனவே உடம்பில் ஆடை இன்றி அம்மணமாக இருந்தால் எனவே அவள் சங்கிதாவின் பிரா மற்றும போண்டியை கலட்டி வீசி எறிந்து விட்டு அவளுக்கு ஒரு உதட்டில் முத்தம் கொடுத்தால். விக்ரம் ஏற்க்கனவே முடாக இருந்ததால் சங்கீதாவின் புண்டைக்குள்
விட்டு குத்த ஆரம்பித்தான்.
சில நிமிடம் கழித்து அவளின சத்தம் அடங்கி இருந்தது. நான் என்ன என்று கவனிக்க அங்கே தேவி தண் புண்டையை சந்தியாவின் வாயில் வைத்து உக்கார்ந்திருந்தான் விகரம்
தேவியின் முலையை பிடித்து சப்ப கொண்டு சங்கீதா ஒத்து கொண்டு இருந்தான். சில நிமிடங்களில் அவர்கள இருவரும் உச்சமடைய சங்கித மேலேசானம் தேவி ஒத்து கொண்டு இருந்தான் இப்பே அவனுக்கு கஞ்சி வர சங்கித தேவிக்கு குழந்தை கொடுக்க சொல்லினால் அதனால் தேவியின் புண்டைக்குள் பிச்சி அடித்தான் .
சங்கீதா தேவி யின் புண்டையை நக்கி சுத்தம் செய்தல் பின்னர் அவள் இருவரும் விக்ரமின் இருபக்கமும் படுத்து கொண்டனர்.
அந்த இரவு விக்ரம் தேவியையும் சங்கீதாவையும் தழுவிக்கொண்டு படுத்திருந்தான். இருவரின் காதலும், அவனை சார்ந்திருந்த அதேநேரம் ஒருவருக்குள் ஒருவர் மீதான ஒரு புதிய உணர்வில் மூழ்கியிருந்தனர்.
“நீ எப்போவும் எங்களுக்கு இருந்துகிட்டே இருப்பாயா, விக்ரம்?” சங்கீதா மெதுவாக கேட்டாள்.
விக்ரம் அவள் கண்ண்களில் பாதி மகிழ்ச்சி, பாதி குழப்பம் நிறைந்ததை பார்த்தான். “என் வாழ்க்கையில் நீங்கள் இருவரும் மிக முக்கியமானவர்கள். உங்களுக்காக எதையும் செய்யத் தயங்க மாட்டேன்.”
அவள் சிரித்தாள், தேவியும் அவன் மார்பில் சாய்ந்தாள். அந்தச் சந்தோஷம் நிலைக்குமா என்பதுபோல்…
ஆனால் அடுத்த சில விநாடிகளில், அறையின் காற்று திடீரென மாறியது.
மெதுவாக ஒரு குளிர்ந்த உணர்வு அவனை சுற்றிக்கொண்டு வந்தது. விளக்கின் ஒளி சிறிது மங்கியது.
“விக்ரம்…” தேவியின் குரலில் ஏதோ ஒரு குழப்பம் இருந்தது.
அவன் உடலை எழுப்பினான். “என்னாச்சு?”
சங்கீதா வியர்வை ஒழுக, அவள் மெதுவாக அறையின் ஒரு மூலையை பார்த்தாள். “அங்கே…”
விக்ரம் திரும்பிப் பார்த்தான்.
அங்கே… ஓர் நிழல்.
அது அசையவில்லை, பேசவில்லை. ஆனால் உணர முடிந்தது.
அவன் பக்கத்தில் இருந்த தேவியும் சங்கீதாவும் உடனே அவரை இறுக்கமாக பிடித்துக்கொண்டனர்.
“யார் அந்த நிழல்?” தேவியின் குரல் நடுக்கத்தோடு இருந்தது.
விக்ரம் மெதுவாக எழுந்து, அந்த நிழலின் அருகே சென்றான். அது ஆளுமையில்லாத ஓர் உருவமாக இருந்தது. அதில் முகமோ, அடையாளமோ தெளிவாகத் தெரியவில்லை. ஆனால், அது இருந்தது.
“என்னை… மறந்துவிட்டாயா?”
அந்த குரல் விக்ரத்தின் இதயத்தை உறைய வைத்தது.
“நீ… யார்?”
“நீ… எனக்கு தெரியுமா?”
நிழல் மெதுவாக நகர்ந்தது. அவளது கண்கள் இருளில் மின்னியது.
“நீ என் பெயரை கூட நினைவுபடுத்த முடியவில்லையா, விக்ரம்?”
அவன் பதில் சொல்ல முடியவில்லை.
அறையின் வெயில் திடீரென குளிர்ந்தது. தேவியும் சங்கீதாவும் ஒன்றாக நடுங்கிக்கொண்டனர்.
“விக்ரம், நாம் இங்கிருந்து போகணும்!” சங்கீதா நடுங்கிக்கொண்டு கூறினாள்.
“நீங்கள் போகலாம்… ஆனால் விக்ரம்…”
அந்த நிழல் மெதுவாக அவன் அருகே வந்தது.
“அவன் எங்கு போனாலும்… என்னைவிட தப்பிக்க முடியாது.”
அவனது இதயம் துடிக்க… அந்த இரவு மேலும் இருண்டது.
அந்த இரவு விக்ரம், தேவி, சங்கீதா—மூவரும் ஒருவருக்கொருவர் அணைத்துக்கொண்டு உறக்கமின்றி கிடந்தனர். இருவரின் விரல்களும் அவனை நெருக்கமாக பற்றியிருந்தன. காதல் நிறைந்த அந்த இரவின் தாக்கம் இன்னும் அவர்களின் உடலிலும் உள்ளத்திலும் பரவியிருந்தது. ஆனால் அந்த இனிமையான தருணங்களில் மங்கலான ஓர் அசைவும் இருந்தது.
**திடீரென…**
அந்த அறையின் காற்று முட்டுக்கட்டை மீது பலத்தாய் தாக்கியது. திரை வேகமாக பறந்தது. அடைக்கப்பட்ட கதவு தானாகவே சிறிது திறந்தது. சுட்டென்று நிலை உருக்கலாக, அறையிலே கடும் குளிர் பரவியது.
விக்ரம் எழுந்து அமர, தேவியும் சங்கீதாவும் பதற்றமடைந்து அருகில் நெருங்கினர்.
“என்னடா இது…?” சங்கீதாவின் குரலில் அச்சம் ஓங்கியது.
விக்ரம் எழுந்து கதவின் அருகில் சென்றான். ஆனால் எதிர்பார்த்ததைவிட, அந்த இருண்ட மூலைவில் ஏதோ வியப்பூட்டும் நிழல் கசிந்து விழுந்தது.
**”விக்ரம்…”**
திகிலூட்டும், கறுத்த உருண்ட குரல். அது அறையின் ஒவ்வொரு மூலையிலும் எதிரொலித்தது.
தேவியின் உடல் நடுங்கியது. சங்கீதா விக்ரத்தின் பின்னால் ஒளிந்தாள்.
**”நீ என்னை மறந்துவிட்டாயா, விக்ரம்?”**
அந்த குரல் எங்கேயோ கேட்டது போலிருந்தது. ஆனால் அதற்கும் அதிகமாக… அது விக்ரத்தின் மனதை குழப்பியது. அந்த வார்த்தைகள் ஒரு பிணைப்பைப் போல இருந்தன.
**”நீயாரு?”****”நான் உன்னை நினைவில் வைத்திருக்கவே இல்லையே…”**
அந்த நிழல் மெதுவாக மனித உருவம் எடுத்தது. ஆனால் அதன் முகம் தெளிவாக தெரியவில்லை. அதன் கண்கள் இருட்டினுள் தீப்பொறிகள் போல எரிந்தன.
விக்ரம் ஒருகணம் தடுமாறினான். அவன் இதை எங்கோ பார்த்ததாக இருந்தது. ஆனால் நினைவில்லை.
தேவி விழித்தாள். “இது… இது யார்?”
சங்கீதா தலைகுனிந்து கொண்டு விழித்தாள். அவள் கண்கள் அச்சத்தில் இருந்தன.
அந்த நிழல் நெருங்க, விக்ரம் உடல் உறைந்து போனான்.
**”நீ என்னை மறந்துவிட்டாய், ஆனால் நான் உன்னை மறக்கவில்லை, விக்ரம்.”**
அந்த ஒலி ஒவ்வொரு மூலையிலும் தசையினுள் ஊடுருவியது.
**”விக்ரம்! பின்னால் பார்!”**
திடீரென, பாய்ந்துவந்த கருமை மொத்தமாக ஒளிந்துவிட, அறையில் ஓர் பெண் தோன்றினாள்.
**ஷஹானா.**
அவள் கருப்பு அபாயாவும், வெள்ளை ஹிஜாபும் அணிந்து நின்றிருந்தாள். அவளது கண்கள் தீவிரமாக ஜொலித்தன.
“வெளியே போ!” அவள் உறுதியான குரலில் செருக்கும்.
அந்த நிழல் ஒருகணம் நடுக்கம் கொண்டது. அதன் குரல் கீழ்நாதமாகியது. **”நீ வலியாயிருக்கலாம்… ஆனால் நீ என்னை நிறுத்த முடியாது, ஷஹானா!”**
ஷஹானா தன் விரல்களில் ஏதோ ரகசிய மந்திரம் எழுதினாள். காற்று மாறியது. அந்த நிழல் அவள் மீது பாய்ந்தது.
அவள் ஒரு வார்த்தை உச்சரிக்க, அந்த நிழல் ஒருகணம் பின்னடைந்தது.
“விக்ரம்! நீங்க ரெண்டு பேர் பின்னால் போங்க!”
விக்ரம் முதலில் யோசித்தான். அவன் ஷஹானாவை மறுபடியும் பார்த்தான். அவளுடைய கண்களில் தீவிரம் இருந்தது. ஆனால் அதற்குள்… ஓர் அதிர்வும் இருந்தது.
**ஏன் அவளது கண்களில் வலி இருந்தது?**
அந்த நிழல் மெதுவாக மறைந்து போக, அறையில் அமைதி திரும்பியது.
விக்ரம் மூச்சை தீவிரமாக இழுத்தான். தேவியும் சங்கீதாவும் அவனை இறுக கட்டிப்பிடித்தனர்.
ஷஹானா மெதுவாக திரும்பி, அவனை பார்த்தாள். அவளது கண்களில் ஆழமான பார்வை இருந்தது.
“நீ இன்னும் ஆபத்தில் இருக்கிறாய், விக்ரம். இது இப்போடானா முடிஞ்சிடாது.”
விக்ரம் நிமிர்ந்து பார்த்தான். அவளின் குரலில் மெல்லிய கவலை இருந்தது.
**”நீ என்னை இந்த அளவுக்கு கவலைப்படுறியா, ஷஹானா?”**
அவள் சிறிது மௌனமாக இருந்தாள். பின்னர், மெதுவாக புன்னகைத்தாள்.
“என்ன இவ்ளோ நாளைக்கு முன்னாடியே தெரியும்னு நினைக்கிறேன்.”
விக்ரம் பார்வையை அவளில் நிறுத்தினான். இதுவரை அவளது அழகை அவ்வளவு தீவிரமாக கவனிக்கவில்லை. ஆனால் இன்று, அவள் வெறும் ஒரு தோழியாக மட்டும் இருக்கமாட்டாள் என்று தெரிந்தது.
ஏனோ… அவளும் விக்ரத்தின் மனதில் இடம் பிடித்திருந்தாள்.
ஆனால்… அந்த இருண்ட நிழல் திரும்ப வரப்போகிறதா?
குறிப்பு
இப்போதேல்லாம் response கம்மிய இருக்கு இருந்தாலும், நான் எழுது ரன்
அப்பரோம் எனக்கு ரெம்ப நாள செக்ஸ் சேட் செய்ய வேண்டும் என்று ஆசைதயவு செய்து விருபமுள்ளவேர்கள் தொடர்பு கொள்ளவும்
மெயில் ஐடி
