விக்ரம் மெதுவாக எழுந்து சங்கீதாவை பார்த்தான். அவளது கண்கள் இன்னும் தூக்கத்தால் சோர்வாக இருந்தாலும், அவள் முகத்தில் ஏதோ ஒன்றைக் மறைக்க முயன்றதும் புரிந்தது.
ஏதோ ஒன்று – 1
“நேற்று இரவு நன்றாக தூங்கினியா?” என்று அவன் கேட்டான்.
சங்கீதா மெதுவாக தலை ஆட்டினாள். “ஆமாம்… ஆனால்…”
“ஆனால்?”
அவள் குரலில் சிறிய நடுக்கம் இருந்தது. “இன்னும் அந்த ஒலிகள்… அத்தனை நேரமும் எனக்கு மட்டும் காற்று வீசுவதுபோல் உணர்ந்தேன்.”
விக்ரம் அவளை கவனமாக பார்த்தான். **இது ஒரு மனச்சிதைவு அல்லது உண்மையில் ஏதோ சக்தி இருக்கிறதா?**
அவன் மெதுவாக எழுந்து சங்கீதாவின் அறைக்குச் சென்றான். அவள் சுடிதார் அணிந்து கொண்டு அவனை பின்தொடர்ந்தாள்.
அந்த அறையில் நுழைந்ததும், காற்றில் ஓர் புதுமையான குளிர்ச்சி இருந்தது. **சாதாரணமான குளிர்ச்சி அல்ல… ஏதோ ஒர் மனச்சுழற்சி ஏற்படுத்தும் உணர்வு.**
விக்ரம் மெதுவாக சுற்றிப் பார்த்தான். “நீ சென்னையில் இருந்தபோது, இங்கேயும் இப்படித்தான் உணர்ந்திருக்கிறாயா?”
சங்கீதா மெதுவாக தலை ஆட்டினாள். “இல்லை… இது புதிதாக தொடங்கியது.”
**அவனது மனதில் ஒரே ஒரு எண்ணம் வந்தது: இங்கே ஏதோ இருக்கிறது.**
அவன் அவள் அருகே வந்தான். “நீ பயப்படாதே… நாம இதை கண்டுபிடிக்கலாம்.”
அவள் மெதுவாக அவனை பார்த்தாள். அவளது கண்களில் பயம் இருந்தாலும், அதற்கு அடியில் **ஏதோ சொல்ல முடியாத உணர்வும் இருந்தது.**
“நீ இருந்தால் எனக்கு பயம் இருக்காது…”
**விக்ரம் மெதுவாக அவளது கையை பிடித்தான்.**
அந்த தருணத்தில், ஒரு சில நொடிகளுக்கு,
**அந்த தருணத்தில், ஒரு சில நொடிகளுக்கு, எதுவும் நடக்காததுபோல் அமைதி இருந்தது.**
ஆனால் அடுத்தே நடந்து கொண்டிருந்த சங்கீதா **உடனே நிற்க, அவளது முகம் பசுமையடைந்தது.**
“என்ன ஆயிற்று?”
அவள் மெதுவாக கையை நீட்டி, **அவளது படுக்கையிலிருந்து சில அங்குல தூரத்தில், தரையில் எதையோ காட்டினாள்.**
விக்ரம் அவளது பார்வையைப் பார்த்து, மெதுவாக அங்கு நெருங்கினான். **தொலைவில் ஒரு வெள்ளைத் துண்டு இருந்தது.** அது ஒரு பழைய துணியாக இருக்கலாம் என்று நினைத்தான். ஆனால் அவன் அதை எடுத்து திருப்பிப் பார்த்தபோது, **அது ஒரு புகைப்படம் என்பது தெரிந்தது.**
**அது யாருடைய புகைப்படம்?**
அவன் அதைப் பார்த்ததும், **அவனது இதயம் ஒரு முறை கடிதோடியது.**
அந்த புகைப்படத்தில் **சங்கீதா இருந்தாள்.**
ஆனால்… அவள் தனியாக இல்லை.
அவளுக்கு அருகே, **ஒரு சிகப்பு நிற உடையில், தீவிரமான கண்களுடன், இன்னொரு பெண் இருந்தாள்.**
**விக்ரம் புகைப்படத்திலிருந்து கண்களைப் பிரிக்க முடியவில்லை.**
“இது… நீயா?”
சங்கீதா மெதுவாக தலை ஆட்டினாள். “ஆமாம்… ஆனால் இது எப்போதும் எடுக்கப்பட்டது எனக்கே தெரியவில்லை.”
அவள் புகைப்படத்தைப் பார்த்தாள், பின்னர் **அவளது முகம் மேலும் வெளுத்தது.**
“இந்தப் பெண்மணியை நான் வாழ்நாளில் ஒருபோதும் சந்தித்ததே இல்லை.”
விக்ரம் மெதுவாக புகைப்படத்தை திருப்பிப் பார்த்தான். அதன் பின்புறத்தில் **ஒரு தேதியும் ஒரு பெயரும் எழுதியிருந்தது.**
**“ஜனவரி 7, 2019 – நிரஞ்சனா”**
**”நிரஞ்சனா?”**
விக்ரம் அந்தப் பெயரை மனதிற்குள் சொல்லிக்கொண்டான். **இந்தப் பெயர் சங்கீதாவுக்கு அறிமுகமில்லையா?**
அவன் சங்கீதாவை பார்த்தான். அவள் மிகவும் கலங்கியிருந்தாள்.
**”நான் இவளை தெரியவே தெரியாது… அப்படியிருந்தால் இந்தப் புகைப்படம் எப்படி வந்தது?”**
அந்த அறையில் மட்டும் ஒரு மர்மம் இல்லை. **சங்கீதாவின் வாழ்க்கையிலும் ஏதோ மறைக்கப்பட்ட உண்மைகள் இருந்தன.**
விக்ரம் மெதுவாக அந்த புகைப்படத்தை தனது கைப்பையில் வைத்துக்கொண்டான். “நாம் உண்மையை கண்டுபிடிக்க வேண்டியது தான்.”
**அவன் இன்னும் புரிந்துகொள்ளாத ஒரு விஷயம் இருந்தது—**
**இந்த மர்மத்தின் மையத்தில் சங்கீதா மட்டுமல்ல… அவனும் இருந்தான்.**
அந்த இரவு வீடு முழுவதும் ஒரு ஆழமான அமைதி.
விக்ரம் தன்னுடைய அறையில் அமர்ந்து புகைப்படத்தை திரும்பத் திரும்ப பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். **நிரஞ்சனா…**
அந்த பெயர் அவனுக்குச் சொந்தமில்லாதது. **ஆனால் ஏன் அது அவன் மனதுக்குள் ஓர் எதிர்வினையை உருவாக்குகிறது?**
“விக்ரம்?”
சங்கீதா கதவை திறந்து உள்ளே வந்தாள். அவளது முகத்தில் ஒரு சிறிய தயக்கம் இருந்தது.
“உனக்கு இன்னும் அந்த புகைப்படத்தில இருக்குறது யாருன்னு புரியலையா?”
விக்ரம் சற்று மெதுவாக மூச்சு விட்டான்.
“இல்ல…”
அவள் அருகில் வந்து, படத்தின் மேல் பார்வை வைத்தாள்.
**“அவள்… அவளின் கண்கள்…”** சங்கீதா மெதுவாகக் கூறினாள்.
“என்ன?”
“நான்… இதை எங்கோ பார்த்த மாதிரி இருக்கு. ஆனா நினைவு வரல.”
அவள் சற்றே நடுங்கினாள். விக்ரம் அவளது கையை பிடித்து, **”அது சரி. பயப்பட வேண்டாம்,”** என்று சொன்னான்.
அவளது கை ஓரளவு குளிர்ந்திருந்தது.
“இன்னும் அந்த அறையில் ஏதாவது நடக்கிறதா?”
“இல்ல… ஆனால், ஒரு விஷயம் மாத்திரம் உணர்கிறேன்.”
“என்ன?”
“இன்று, நான் கண்ணை மூடும்போது… யாரோ என்னை பார்த்துக்கொண்டு இருப்பது போல் இருந்தது.”
விக்ரம் சில விநாடிகள் அமைதியாக இருந்தான்.
**அந்த வீடு… அந்த புகைப்படம்… அந்த உணர்வுகள்…**
**ஏதோ ஒன்று உண்மையில் நடந்து கொண்டிருக்கிறது.**
### **அந்த இரவு**
சங்கீதா விக்ரத்தின் அருகில் படுத்தாள். அவளது மூச்சின் நடுக்கம் கூட தெரிந்தது.
**”நான் இங்கே இருக்கிறேன்,”** விக்ரம் மெதுவாக சொன்னான்.
அவள் மெல்ல தலை ஆட்டினாள்.
அந்த இரவில், இருவருக்கும் தூக்கம் வரவில்லை. இருட்டின் நடுவே, ஒரு மறைமுகமான பதட்டம். அவள் மெதுவாக விக்ரத்தினை நோக்கி நகர்ந்தாள். அவளது உடல், அவனது உடலை தொட்டது. அவள் மெதுவாக மூடிய கண்களால் “நீ…” என்று சொன்னாள்.
“என்ன?”
அவள் கண்களை திறந்து அவன் முகத்தை நேராக பார்த்தாள்.அவளது பார்வையில் ஏதோ வித்தியாசம் இருந்தது.அவள் மெதுவாக அருகில் வந்து, அவனது மார்பில் முகத்தை வைத்தாள்.
“விக்ரம்…”
“சங்கீதா…”
அவன் அவளது தலைமுடியை மெதுவாக தடவினான். அவள் மெதுவாக மூடிய கண்களால் “ஏய்…” என்று சொன்னாள்.
“என்ன?”
அவள் கண்களை திறந்து அவன் முகத்தை நேராக பார்த்தாள்.அவளது பார்வையில் ஏதோ வித்தியாசம் இருந்தது.அவள் மெதுவாக அருகில் வந்து, அவனது மார்பில் முகத்தை வைத்தாள்.
“விக்ரம்…”
“சங்கீதா…”
அவன் அவளது தலைமுடியை மெதுவாக தடவினான். அவளது உடல் குலுங்கியது.
“நீ மட்டும் கூட இருந்தா போதும்.”
விக்ரம் மெதுவாக அவளை நெருக்கிக் கொண்டான். அவளது உடல் வெப்பம், அவளது மூச்சின் துடிப்பு, அவளது இதயத்துடிப்பு—அவனை ஆழமாக ஈர்க்க ஆரம்பித்தது.
அவள் மெதுவாக அவனது மார்பில் கை வைத்தாள்.அவளது விரல்கள் அவனது தோலை தொடும்போது, அவனது உடல் உறைந்தது.
அவன் அவள் முகத்தை தன் விரலால் தொட்டான். அவள் மெதுவாக கண்களை மூடினாள்.
அவனது உதடு மெதுவாக அவளது உதடுகளை தேடியது. அந்த ஒரு கணம், நேரம் நின்றது.அவள் மெதுவாக ஒத்துழைத்தாள். அவளது உதடுகள் அவனது மீது மென்மையாக உரசின.விக்ரம் அவளை அருகே இழுத்து, அவளது முதுகை மெதுவாக தடவினான்.
அவள் மெதுவாக “விக்ரம்…” என்று அவனது பெயரை உச்சரித்தாள்.அவன் அவளது கழுத்தில் மெதுவாக முத்தமிட்டான். அவள் “அஹ்…” என்று சிறிது முனகினாள்.அவள் அவனது தலைமுடியை நழுவச் செய்தாள்.அவன் மெதுவாக அவளது உடையை தூக்க, அவள் முழுமையாக அவனுக்கு முன்னால் வெளிப்பட்டாள்.
விக்ரத்தின் இதயம் வேகமாக துடித்தது.
அவன் அவளை எழுப்பி தன் மடியில் அமர வைத்து, அவளது முதுகை தடவினான்.
அவள் மெதுவாக ஒத்துழைத்தாள். அவளது மூச்சு மேலும் மேலும் கனமானது ஆனது.
விக்ரம் மெதுவாக அவளது இடுப்பை பற்றிக் கொண்டு, அவளது முதுகில் முத்தமிட்டான்.
அவள் “விக்ரம்…!” என்று குலுங்கினாள்.
அவளது கைகளால் அவன் முதுகை பற்றினாள்.அவன் அவளது மார்பைக் காண, அவள் சிறிது நடுங்கினாள்.விக்ரம் மெதுவாக அவளது முலைகளை தடவினான்.அவள் “அஹ்…! விக்ரம்…” என்று மெதுவாக முனகினாள்.அவன் மெதுவாக அவளது உதட்டின் மீது உதடுகளை வைத்தான்.
அவளும் தொடர்ந்து ஒத்துழைப்ப்பு கொடுத்து வந்தால். சில நிமிடம் கழித்து கண் களை திறந்து பார்க்க அவளும் என்னை ஒரு வித பார்வை பார்த்தால் அதில் காமம் மற்றுமே நிறைந்து இருந்தது. நான் மெதுவாக அவள் சுடிதாரை அவள் தலை வழியாக கலட்டி எடுத்தன். அவள் Bra எதுவும் அணியவில்லை என்று அப்போதுதான் தெரிந்தது. அவள் என்னை பார்த்து சிரித்தாள் “எல்லாத்துக்கும் ரெடியாதான் வந்தேன் என்று கூறி சிரித்தால். என்னவென்று தெரியவில்லை ஆனால் இன்று அவளின் மீதான ஆசை கட்டு கடங்காமல் சென்றது.
அவளின் முலயை கையால் பிசைந்து கொண்டே அவளின் புண்டயினை தடவிக் கொண்டு இருந்தன் அவள் அவன் முதுகை காட்டி கொண்டு முனகி கொண்டு இருந்தாள் ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்…. ஆ ஆ ஆ என்று இ்போது அவளை அப்படியே படுக்கைஇல் தூக்கி எறிந்து அவள் அம்மா என்று கத்தி கொண்டே விழுந்தல் அவளுக்கு விக்ரம் ன் இந்த புதிய வேகம் பிடித்து இருந்தது அவள் அவனது சுண்ணியைப் பிடித்து அவள் புண்டையில வைத்து தடவா அராபிதல்.
டேய் சிகிரம் உள்ள விட்டு குத்துட என்று கத்தி கொண்டே தன் கஞ்சியை வெளியேறினால் விக்ரம் இப்போ ஒரே சொருவில் உள்ள விட்டன் அவள் அம்மா ஆ ஆ ஆ டேய் வலிக்குுடா என்று கத்திநால் அவன் அதை கண்டு கொள்ளாமல் வேகமாக குத்தி கொண்டு இருந்தான் அவன் வேகத்தில் அவளின் இரு முலைகளும் எகிரி எகிறி குதிக்க ஆரம்பித்தது.
அவள் ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்…. ஆ ஆ ஆ என்று முகங்க அரெம்பிதல் அவளை துக்கி நிக்க வைத்து dagyy ஸ்டைல் அவளின் பின் புறமாக அவளின் முடியா பிடித்து கொண்டு புண்டையில குத்த ஆரம்பித்தான்.
கிட்டத்த்ட அரைமணி நேரம் கழித்து எனக்கு விந்து வர ஆரம்பித்தது அவளின் பின் புறமாக முலயை கசக்கி கொண்டே அவளின் புண்டைக்குள் கஞ்சியை கொட்டினான். மெல்ல அவளின் மேல் சாய அவள் சிரித்து கொண்டே “நீ எனக்கு மட்டும் தான் என்று கூறி என்னை கட்டிப்பிடித்து முத்தம் கொடுத்து விட்டு என் மேல் சாய்ந்தால்.
விக்ரம் மெதுவாக அவளது முலைகளை தடவினான்.
அவள் “அஹ்…! விக்ரம்…” போதும் காலை க பாகலம் என்று மெதுவாக கூறினால்.
அவன் மெதுவாக அவளது உதட்ல் மீது உதடுகளை வைத்தான்.அவள் குலுங்கினாள்.
அந்த தருணத்தில்…அவளது முகம் மாறியது.சங்கீதா இல்லை…
அவளது முகம்… நிரஞ்சனா…
விக்ரம் ஒரே நொடியில் நடுங்கினான்.
அவன் பார்த்தது சங்கீதாவா? இல்லை நிரஞ்சனா?
அவளது கண்கள்… அவள் சங்கீதா இல்லை.
“நிரஞ்சனா…!”
விக்ரம் வேகமாக அவளது முகத்திலிருந்து விலகினான்.
“விக்ரம்…?”
அவள் மீண்டும் சங்கீதா போல் தெரிந்தாள்.
விக்ரம் பெரும் அதிர்ச்சியில் விலகினான்.
அவன் உண்மையில் யாரை பார்த்தான்?
அவளது உடலில் இருந்தது சங்கீதாவா? இல்லை… அவன் நீண்ட நாட்களாக அறியாமல் எதிர்பார்த்திருந்த நிரஞ்சனா?
அந்த மர்மம் இன்னும் தீரவில்லை…
குறிப்பு:
இந்த கதையை தொடர்ந்து எழுத வேண்டுமா என்று நீங்கதான் கூற வேண்டும். இது தொடர் திகழ் கதையாக இருக்கும்.
இது பற்றி கருத்து தெரிவிக்க இது ஒரு முற்றிலும் திகிழ்நிறைந்த கதை ஆகும். இது ஒரு சிறிய தொடரக வெளியிட ஆசை இதன் ரெஸ்பான்சை வைத்தே உறுதி செய்ய இயலும். மேலும் தகவல் மற்றும் கருத்திற்க்கு
[email protected]
கூகுள் சேட்டில் தொடர்பு கொள்ளவும்
