கண்முழித்து பார்க்கையில் ஏதோ Nursing Home போல இருந்தது. தலை பாரமாக இருந்தது. ஒரு நிமிடம் ஒண்ணும் புரியவில்லை. ரூமில் மங்கலாக உருவங்கள் தெரிந்தது. சேரில் யாரோ. அம்மாதான். பார்த்தவுடனே அழுகை

நான் மாலினி. கோவையிலிருந்து பொள்ளாச்சி என் வீட்டுக்கு போவதற்கு முன் சோனாலி யை மீட் பண்ணி discuss பண்ண முடிவெடுத்து நான் அந்த காப்பி ஷாப் பில் சோனாலி யை மீட்

நான் மாலினி ஈவினிங் ஒரு 4 மணி போல் சிவா வை என் ஃப்ரண்ட் வீட்டில் ட்ராப் பண்ண சொன்னேன். அவனுக்கு தன்னோட பைக் கில என்னை ட்ராப் பண்ண ஆசையா

கோவை வீட்டிற்கு வந்து ஒரு வாரம் ஆகிவிட்டது. காலேஜ் வொர்க் நிறைய இருந்தது. எந்த வேலை பண்ணிணாலும், முழித்திருந்தாலும், தூங்கினாலும் எதை பார்த்தாலும் சித்தி ஞாபகமே… யாரிடமும் பேச பிடிக்கவில்லை. மனம்

பண்ணைலிருந்து எப்படி பாட்டி வீட்டிற்கு வந்தோம்னு தெரிய வில்லை. வழி நெடுக மீனா ஏதேதோ பேசிக் கொண்டு வந்தாள். எனக்கு ஒண்ணும் மண்டையில் ஏறவில்லை. சித்தி யின் நினைப்பாகவே இருந்தது. ஏதாவது

என் ஒன்று விட்ட மைதிலி சித்தி சென்னையில் எங்கள் வீட்டுக்கு அருகில் வசிக்கிறார்கள். வயது சுமார் 54 இருக்கும். என் சித்தப்பா இறந்து 15 வருடங்கள் ஆகி விட்டன. என் சித்தியின்