காலையில் நான் கண் விழித்த போது மணி 12 ஆகியிருந்தது. என் உடல் முழுக்க போர்த்தியிருந்த்து. அவள் செய்திருக்க வேண்டும். அங்குமிங்கும் கிடந்த இருவரதும் உடைகளைக் காணவில்லை. அவளது வேலைதான். நான்

சிறிது நேரத்தில் எனக்கு தூக்கம் கலைந்தது. சௌம்யா எனது கைகளுக்குள்ளேயே இன்னமும் கிடந்தாள். நன்கு உறங்கியிருந்தாள். தலைமுடியொல்லம் கலைந்திருந்தது. அப்படியே எழுந்து பாத்ரூம் சென்று வந்தேன். இன்னமும் உறங்கிக் கொண்டிருந்தாள். ஒரு

சௌம்யா ஒரே சோகமா இருந்தால். மூகம் ஒரே டல்லா இருந்திச்சு. நான் அவகிட்ட போய் ‘என்னாச்சு! ஏன் சோகமா இருக்க’ என்று கேட்டேன். டக்குன்னு முகத்த மாத்திட்டு பொய்யா சிரிப்ப வரவழைச்சா.

ஹாய் பிரண்ட்ஸ் நான் உங்க SK. இந்த கதை இதுக்கு முன்னாடி இன்னொரு கதாசிரியர் எழுதி பாதிலேயே நிறுத்தின கதை. சொல்லப்போனால் அவருதான் நான் கதை எழுதுவதற்கு காரணம். அந்த அளவுக்கு

உங்களுடைய ராம் கன்னியாகுமரி மற்றும் நாகர்கோவில்லில் உள்ள பெண்கள் மற்றும் விதவைகள் தம்பதிகள் உங்களுக்கு விருப்பம் இருந்தால் மட்டும் இந்த முகவரிக்கு என்னை தொடர்பு கொள்ளலாம் [email protected] இது என்னுடைய முகவரி

எனது ஆசிரியையின் பெயர் செல்வராணி. அவளின் வயது முப்பத்தைந்து. அவள் இரண்டு குழந்தைகளுக்கு தாயுமாவால். பார்க்க சுமாராக தான் இருப்பாள். இருப்பினும் அவளது முலைகள் குடம் போல் பெரிதாக இருக்கும். அவளது

பதினைந்து வயசுல வீட்டை விட்டு ஓடிப்போனவன் அங்கே இங்கேன்னு சுத்திட்டு ஒரு லெட்டர் எழுதி வீட்டுக்கு அனுப்பிச்சுட்டு கடைசியா மிலிடரியில் சேர்ந்துட்டேன். ஐந்து வருஷம் ராணுவத்தில் இருந்து விட்டு மூன்று மாத